عقد نکاح یا پیمان زناشویی:
همان ازدواج است و عبارت است از توافق یک زن و مرد جهت ایجاد زندگی مشترک، و قوانین خاصی بر این پیمان حکومت می نماید. بسته به فرهنگ خاص جامعه، جهت انعقاد عقد، طرفین بایستی کلماتی دایر بر پذیرفتن این پیمان ادا کنند. معمولاً عقد نکاح در مراسم خاصی که به آن مراسم عقد می گویند، انجام می شود. طبق ماده ۱۱۰۲ قانون مدنی ایران، همین که نکاح به طور صحیح واقع شد، روابط زوجیت بین طرفین موجود، و حقوق و تکالیف زوجین از قبیل، مهر، نفقه، حسن برخورد و معاشرت و تمکین در مقابل یکدیگر برقرار می شود.

انواع نکاح در قانون مدنی و در اسلام:
1. نکاح دائم
3. نکاح منقطع یا موقت

انواع نکاح خارج از ایران:
نکاح در خارج از کشور بر حسب اینکه زوجین هر دو ایرانی یا یکی از آنها تبعه خارجی باشند به سه نوع تقسیم می شوند:
1. نکاح مرد و زن ایرانی: منع و محدودیت قانونی ندارد.
2. نکاح زن ایرانی با اتباع خارجی: طبق قوانین مدنی ایران, زن ایرانی اجازه ثبت ازدواج با اتباع خارجی را ندارد مگر اینکه اجازه کتبی دولت (پروانه زناشویی صادر شده از سوی وزارت کشور) را کسب نموده باشد. دفاتر اسناد رسمی ازدواج بدون گرفتن پروانه مذکور, حق ثبت ازدواج را ندارند.
3. نکاح مرد ایرانی و اتباع خارجی: در ازدواج مرد ایرانی و اتباع خارجی دریافت پروانه زناشویی الزامی نیست و تابعیت ایرانی پس از عقد و ثبت ازدواج به زن داده می شود.

کفر: به موجب ماده ۱۰۵۹ قانون مدنی زن مسلمان نمی تواند با مرد کافر نکاح کند.

موجبات انحلال عقد نکاح چیست؟
1. طلاق: شوهر در موارد نامحدود و زن در موارد محدودی که قانون برای او در نظر گرفته می توانند با مراجعه به دادگاه خانواده تقاضای طلاق کنند.
2. فسخ: وجود بعضی از عیوب در زن یا شوهر موجب انحلال عقد نکاح و قطع رابطه زناشویی می شود بعنوان مثال ناتوانی جنسی در شوهر و یا جزام و زمین گیری در زن می تواند از موارد فسخ از طرف یکی از زوجین باشد.البته استفاده از این حق برای زن و شوهر در صورتی است که از وجود این عیوب قبل از وقوع عقد مطلع نبوده باشد در غیر این صورت نمی توانند از این حق علیه دیگری استفاده کنند و یا جنون از عوارضی است که اگر زودگذر نباشد هر چند که مستمر و یا ادواری ( به طور دوره ای سالم و بیمار باشد) می تواند از موارد فسخ باشد.البته ذکر این نکته ضروری است که چنانچه زن پس از وقوع نکاح نیز از جنون همسر خود مطلع شود می تواند از حق فسخ استفاده کند ولی شوهر از این حق محروم است.اختیار فسخی که قانونا به زن و شوهر داده شده است فوری است. یعنی به محض آنکه یکی از طرفین از عیب طرف دیگر مطلع شد باید از این حق استفاده کند در غیر این صورت حق فسخ او از بین می رود و البته فوریت این حق نیز با توجه به عرف و عادت تعیین می شود.
3. بذل مدت: بذل مدت مختص نکاح منقطع یا غیر دائم (صیغه) است و شوهر می تواند هر وقت که مایل باشد باقیمانده مدت نکاح منقطع را به زوج ببخشد و یا به عبارتی بذل کند.گاهی عقد نکاح خود به خود و بدون اقدامی از سوی زوجین منحل می شود مانند فوت یکی از زن و شوهر و یا ممکن است پس از عقد نکاح مواردی حادث شود که زن و شوهر به یکدیگر حرام شوند و در نیتجه عقد منحل شود بی آنکه زن و شوهر از حق فسخ استفاده کرده باشند مانند مواردی که زن و شوهر پس از عقد نکاح از اسلام خارج شوند

جهت تماس باما