وصیت یا ارث یکی از راههای انتقال اموال به انسان است که در دین اسلام هم تاکیید وتایین شده است.
انتقال صحیح ومشروع اموال موروثه به ورثه ی متوفّی،از مسائل مطروحه در دادگاه هاست.

ورثه ی متوفّی:
به تمام کسانی که بواسطه رابطه نسبی(خونی)یا سببی(ازدواجی) از میّت ارثی دریافت میکنند،ورثه ی متوفّی (شخص فوت شده) می گویند.
تقسیم اموال واملاک به ترتیب به هر دسته صورت میگیرد وبا توجه به درجه اهمیت،تا اتمام افراد هردسته به سراغ دسته ی بعدی نمیرویم.

* طبقه اول: پدر و مادر و اولاد میّت و با نبودن اولاد، نوه‌ها و با نبودن نوه، نتیجه‌ها و با نبودن آن‌ها اولاد آن‌ها هرکدام که به میّت نزدیک‌تر هستند ارث می‌برند و تا وقتی که کسی از این طبقه هنگام مرگ میّت زنده باشد افراد طبقه دوم ارث نمی‌برند.
* طبقه دوم: پدر بزرگ و مادر بزرگ میّت هرچه بالاتر بروند و نیز خواهر و برادر میّت و در نبود خواهر و برادر اولاد آن‌ها هرچه پایین‌تر بروند.
* طبقه سوم:‌ عمو،‌ عمّه، دایی و خاله میّت هرچه بالاتر بروند (با لحاظ نزدیک بودن به میّت) و در نبود این چهار گروه اولاد آن‌ها هر چه پایین‌تر بروند به تفصیلی که گذشت.

درصورت تاهل:
زوجه درصورت فرزند دار بودن زوج ثمن (یک هشتم ) از عین اموال منقول و ثمن (یک هشتم) از قیمت اموال غیرمنقول اعم از عرصه و اعیان ارث می برد.

زوجه در صورت فرزند دار نبودن زوج ربع (یک چهارم) از عین اموال منقول و ثمن (یک هشتم) از قیمت اموال غیرمنقول اعم از عرصه و اعیان ارث می برد.

در صورت تعدد زوجات، ربع (در صورت فرزند دار نبودن زوج) یا ثمن (در صورت فرزند دار بودن زوج ) ترکه تعلق به زوجه دارد که بین آنها بالسویه (به طور مساوی) تقسیم می شود


لازم به ذکراست،متوفّی حق دارد یک سوم اموال خویش را شرعاً وصیت کند وبیش از این حق قانونی ندارد مگر اینکه ورثه اجازه دهند ومطلع باشند و در این باره اتفاق نظرورضایت داشته باشند.
* موصی: کسی که از حق خود در وصیّت تا ثُلث اموالش استفاده کرده و وصیّتی شفاهی یا کتبی از خود به یادگار گذاشته است.
* موصی له: افرادی که میّت برای آن‌ها سهمی از ثُلث اموالش معیّن کرده موصی لَه (بر وزن موسی) هستند.
* موصی به: اموال مورد وصیت را گویند.


دراین موارد باید شخص وصیت کند:

* جایی که شخص به کسی بدهکار یا طلبکار است وسندی برای طلب خود ندارد و اگر میّت وصیّت به پرداخت آن بدهی نکند حق طلبکار یا بدهکار از بین می‌رود.
* جایی که شخص امانت‌دار کسی بوده است و وَرَثه‌اش از این موضوع بی اطلاع هستند و سندی هم در دست صاحب امانت وجود ندارد.
* جایی که شخص در زمان حیاتش دچار گناه شده و واجبات مالی مثل زکات یا خمس را پرداخت نکرده است یا واجبات بدنی مثل حج و نماز و روزه را بجا نیاورده است.
* جایی که شخص اولاد صغیر یا دیوانه‌ای دارد که اگر برای آن‌ها قیّم و امین تعیین نکند،‌ حق آن‌ها از بین می‌رود.
* جایی که شخص از کسی طلبکار است یا اموالی را در جایی یا حسابی مخفی کرده که اگر به اطلاع وَرَثه نرساند حق آن‌ها از آن اموال ضایع می‌شود.

توجه بفرمایید که بر خلاف تصور عمومی هیچ کس نمی‌تواند یکی از وَرَثه را از ارث خود محروم کند یعنی بگوید فلان پسر یا دخترم از ارث من محروم است و چنانچه کسی این حرف را هم بزند به حرف او توجّهی نمی‌شود و آن شخص نیز همانند دیگر وَرَثه و به اندازه‌ سهمی که خدا برایش معیّن کرده ارث می‌برد.

پذیرش مرگ سخت است اما آفرینش آفریدگار اینگونه میطلبد.با قوانین الهی زیستن زندگانی را برای انسان ها راحت تر میکند
درصورت نیاز شما عزیزان،میتوانید باما تماس بگیرید
شماره تماس 47212121